- Βαλδουίνος
- I
(Baldwin). Όνομα δύο Λατίνων αυτοκρατόρων της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.1. Β. Α’ (1171-1205). Αυτοκράτορας του Βυζαντίου (1204-5). Κόμης της Φλάνδρας, από τους αρχηγούς της Δ’ Σταυροφορίας (1202) και –μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης– ο πρώτος Λατίνος αυτοκράτορας της Ανατολής. Πολεμώντας στην Αδριανούπολη εναντίον των Βουλγάρων επαναστατών, συνελήφθη από αυτούς και πέθανε στην αιχμαλωσία.2. Β. Β’ (Κωνσταντινούπολη 1217 – Τράνι 1274). Αυτοκράτορας του Βυζαντίου (1228-61). Στέφθηκε ουσιαστικά αυτοκράτορας το 1239, αφού για 11 χρόνια την αντιβασιλεία άσκησε ο πεθερός του Ιωάννης της Βριένης, αλλά εκθρονίστηκε από τον Μιχαήλ Παλαιολόγο, ο οποίος ανασύστησε την ελληνική αυτοκρατορία (1261). Ο Β. Β’ κατέφυγε τότε στην Ιταλία, στον Κάρολο της Ανδεγαυίας.II
Ο Βαλδουίνος Α’, Λατίνος αυτοκράτορας της Ανατολής, σε μικρογραφία του 15ου αι.
(Baldwin). Όνομα πέντε Λατίνων βασιλιάδων της Ιερουσαλήμ.1. Β. Α’ (1058-1118). Βασιλιάς της Ιερουσαλήμ (1100-18). Φεουδάρχης της Λορένης, έλαβε μέρος στην Α’ Σταυροφορία και διαδέχτηκε τον αδελφό του Γοδεφρίδο ντε Μπουγιόν, παίρνοντας πρώτος τον τίτλο του βασιλιά της Ιερουσαλήμ.2. Β. Β’ (;-1131). Βασιλιάς της Ιερουσαλήμ (1118-31). Εξάδελφος του προηγούμενου, κληρονόμησε από αυτόν το στέμμα που το κράτησε μέσα σε ταραχώδη γεγονότα έως τον θάνατό του. Κάτω από την προστασία του ιδρύθηκε το τάγμα των Ναϊτών ιπποτών (1119).3. Β. Γ΄ (1130-62). Βασιλιάς της Ιερουσαλήμ (1143-62). Γιος μιας κόρης του προηγούμενου και του Φούλκου της Ανδηγαυίας, αγωνίστηκε γενναία, αλλά με μικρή επιτυχία για την ακεραιότητα του βασιλείου.4. Β. Δ’ (1161-85). Βασιλιάς της Ιερουσαλήμ (1174-85). Γιος του Αμαλάριχου, αδελφού και διαδόχου του Β. Γ’, ανέβηκε στον θρόνο σε ηλικία 13 χρόνων και, παρότι είχε αρρωστήσει από λέπρα, πολέμησε με γενναιότητα για την επιβίωση του βασιλείου της Ιερουσαλήμ.5. Β. Ε’ (1177-86). Βασιλιάς της Ιερουσαλήμ (1185-86). Γιος της Σίβυλλας, αδελφής του Β. Δ’, βασίλεψε με αντιβασίλισσα τη μητέρα του έως τον πρόωρο θάνατό του.
Dictionary of Greek. 2013.